In some period of time where I was depressed. There were some moments when I fell into a blue world, some are gloomy, some are bright.

It was so depressing, solitary, hopeless that it made me understand that there was no way out of this blue world.

Until the day when the gentle yellow light arrives. It shines from the gap in the wall that separates me from the world. That day I realised what warmth looked like.

ช่วงเวลาหนึ่งที่ฉันเป็นโรคซึมเศร้า มีบางห้วงจังหวะที่ฉันตกอยู่ในโลกสีฟ้า บ้างทึมเทา บ้างสดใส

มันหดหู่ โดดเดี่ยว ไร้ทางออก ไปจนถึงทำให้ฉันเข้าใจว่ามันไม่มีทางที่จะเดินออกไปจากโลกสีฟ้านี้ได้

จนวันที่แสงสีเหลืองอ่อนโยนมาถึง มันฉายออกมาจากช่องว่างของกำแพงที่กั้นฉันออกจากโลก วันนั้นเองฉันจึงเข้าใจว่าความอบอุ่นนั้นมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร