Flavius Belisarius (Graece: Βελισάριος) fuit magister militum imperatore Augusto Iustiniano eius nominis primo regnante. Natus est circa annum 505; mortuus est anno 565. Uxorem duxit Antoninam.

Belisarius verisimiliter natus est in oppido nomine Germane vel Germania circa annum 505. Adulescens fuit in Byzantino exercitu bucellarius Iustini eius nominis primi. Illo mortuo, magister militum in orientali parte regni Byzantini est factus ut contra Persas pugnaret. Mense Iunio anni 530 Persas Darae vicit, sed postea ante Euphratem revictus est. Mense Ianuario anni 532 seditio "Nica" nomine exarsit, et Belisarius illam severe repressit.

Annis 533–534, regnante Gelimero, Vandalorum re, Flavius expeditionem contra Vandalos duxit, et illos in pugnis "ad decimum" atque apud "Tricamarum" vicit. Annis 535–548 expeditionem in Italia contra Gothos duxit. Anno 535 etiam consul nominatus est. Capta Ravenna, Gothi Italiae coronam ei porrexerunt, sed recusavit. Cum Iustinianus Belisario invideret, eum in patriam ut pugnat in Syria revocavit. Anno 548, victis copiis Syrorum, in Italiam redivit sed, cum exiguum militium numerum haberet, profligatus est. Anno 549 profligavit copias Moesiae. Anno 559 profligavit Hunnos. Anno 562 Iustinianus actionem perduellionis Belisario intendit, sed accusatio fuit falsa. Anno 565 Flavius Belisarius mortuus est.